Het eerste wat opvalt aan Splendour in the Grass is de omgeving. Het festival terrein ligt midden in een schitterend nationaal park. Je verwacht eigenlijk dat er ieder moment een kangoeroe voorbij kan komen springen. Voorlopig zit dat er niet in, waarschijnlijk staat de muziek daar toch iets te hard voor.
Het eerste hoogtepunt voor veel mensen heeft weinig met muziek te maken. In het Splendour forum wordt een speciale boodschap uitgezonden van Julian Assange. De grote man achter Wikileaks komt uit Australië maar kan vanwege huisarrest in Engeland niet persoonlijk aanwezig zijn. Zijn ´optreden´ is onderdeel van het ´Splendour Forum´ waar discussies worden gevoerd tussen mensen uit de muziekwereld en politiek.
Kate Moss is er wel. Zij is met haar echtgenoot Jamie Hince meegekomen. Hij vormt samen met Alison Mosshart The Kills en zij zijn de eerste publiekstrekker op het hoofdpodium. Hun laatste album ‘Blood Pressures’ doet het goed in Australië en dat is te merken. De festivalweide staat vol. De temperatuur in het publiek stijgt naar behoorlijke hoogte. Dat kan zijn omdat het 26 graden is, en dat terwijl het festival midden in de winter wordt gehouden.
Op ‘Splendour in the Grass’ is veel aandacht voor Australische bands. De muziekindustrie is hier heel groot. Dat komt mede doordat sommige radiozenders verplicht zijn om vijftig procent Australische muziek uit te zenden. Een band die daarvan profiteert is Eskimo Joe. Hun alternatieve rock is net genoeg pop om een groot publiek aan te spreken. De band timmert al bijna vijftien jaar aan de weg en heeft een uitgebreid repertoire. Het publiek zingt hun hits als ‘Foreign Land’ en ‘Black fingernails, red wine’ woord voor woord mee.
Voordat het avondprogramma echt los gaat is het tijd voor een bezoek aan een van de andere delen van het enorme festivalterrein. Het geluid een traditionele Mexicaanse Mariachi band komt je tegemoet bij het naderen van de ‘Cantina Mexicana’. Swingen op Latijns-Amerikaanse muziek terwijl je eet en je weer oplaadt voor het avondprogramma.
De avond begint met een stukje D-Cup, in Nederland bekend van de hit ‘We no speak no Americano’. Opvallend is dat dit nummer het in Australië een stuk minder goed deed dan in Nederland en dat terwijl D-Cup toch echt uit Australië komt. Maar zijn vrolijke mix van club en mainstream house krijgt de mensen wel aan het dansen. We zeggen D-Cup halverwege vaarwel een gaan snel richting de tent waar Gotye optreedt, een interessant artiest. Geboren in Brugge, België met de naam Walter de Backer maar op jonge leeftijd met zijn ouders naar Australië verhuisd. Daar nam hij al snel de naam Wally aan en leerde verschillende muziekinstrumenten bespelen. Na een studie Japans en verschillende pogingen om door te breken met bandjes lijkt het nu allemaal te gaan lukken onder de naam Gotye. Zijn single ‘Somebody that I used to know’ wordt veel gedraaid op de radio en volgende maand komt zijn derde album uit dat gepresenteerd wordt op de trappen van het Opera House in Sydney. Gotye maakt kunstzinnige muziek maar krijgt de hele tent vol en aan het dansen.
De afsluiter van de eerste dag is Kanye West. Een vreemde eend in de bijt als je kijkt naar de rest van het programma van de dag. Er staan vooral veel dance en rock acts. De ruimte voor het grote podium wordt al een uur voor het optreden afgesloten vanwege de drukte. Anderhalf uur krijgt Kanye West de handen in de lucht met een mix van hits en “old school shit”. Zijn show wordt ondersteund door veel vuurwerk, laser en tientallen danseressen. Een deel van het publiek vindt anderhalf uur naar een rapper met een vervormde stem luisteren toch wat te lang en besluit de camping op te zoeken. Maar het overgrote deel is heel enthousiast kijkt terug op een mooie afsluiter van dag 1.
