Voor de Hindoestaanse gemeenschap in Nederland was het feest: Incredible India werd gepresenteerd als een unieke beleving als het gaat om India, Bollywood en Hindoestaans eten, drinken en muziek. Tijdens het festival zouden over twee dagen genomen grote namen optreden: Mehboob Chohan, Raja Mushtaq, Avina Shah, Bali Brahmbhatt, Debashish Das Gupta en natuurlijk de bekendste zanger uit India Kumar Sanu en Bollywood’s bekendste acteur Shahrukh Khan. En voor wie de Indiaase cultuur een beetje kent, weet dat daar een gekkenhuis van komt.
Dat gekkenhuis was er ook, absoluut. De eerste dag van het tweedaagse spektakel kwamen we binnen in een Zoetermeerse Silverdome, die een drie kwartier later opende dan op de tickets stond. Vreemd, maar vooruit, we gingen niet klagen, want we hadden er zin in. Die zin sloeg alleen snel over, want binnengekomen misten de groots aangekondigde bazaar, talentenjacht, workshops, Indiaas eten dat nergens anders in Nederland te verkrijgen was, en bovenal het grote podium met grote namen… tenminste… dat was aangekondigd.
Binnen in de Sliverdome was alles een grote illusie. Een grote Indiaase bazaar van nog geen 20 gelegenheden, waarvan 4 Henna-kunstenaars, 3 dure drankkramen, 4 schaafijsventers, 2 smakeloze eenvoudige maar dure eetgelegenheden (overigens zonder iets aparts te hebben, Tikka Massala koop ik bij iedere supermarkt), 2 sierradenkraampjes, een DVD-standje, een Hare Krishna gemeenschap, tentje met een goed doel, een Indiaase snoepwinkel met maar liefst keuze uit 3 bakjes van €5,00 per bakje (!!!) en dat was het al weer. Dat was toch wel een grote teleurstelling, aangezien we overal na 20 minuten toch wel al drie keer langs gelopen waren. Waar waren die workshops, die filmvertoningen, dat Indiaase houtsnijwerk en alle andere beloofde Indiaase afwisselingen? En waar waren de programmaoverzichten en routeaanwijzers???
De grote teleurstelling die hierboven beschreven is, is nog niet voorbij, want toen we gezellig wat Indiaas drinken wilden bestellen vertelde de barkeeper doodleuk dat we bonnetjes nodig hadden, voor normaal Nederlands bier, coca cola en spa blauw. Erg Hindoestaans. Goh, dat stond nergens aangeplakt, dus wij op zoek naar de muntenkassa. Niet in de buurt van het eten en drinken, niet bij de entree, nee, na navraag, en verkeerd gewezen te worden, vonden we de muntenkassa om het podium heen lopende aan de achterzijde van de zaal. Tenminste, we gingen er van uit dat daar een muntenkassa was, want de rij die er stond was nog langer dan bij Lowlands, met 80.000 bezoekers. Hier echter, waren maar een man of 500, en dat in een schaatshal waar tienduizend man binnen kunnen. Gelukkig opende de organisatie na een kwartier in de rij te hebben gestaan zowaar een tweede kassa. Jawel ze leren snel, maar voor we uit de rij stapten om snel naar de tweede kassa te lopen, kwamen de geluiden al dat de rij daar nog een stuk langer was. Foutje nummer 42 van de organistie.
Gelukkig waren er de optredende artiesten, de grote zangers, hoewel… het kleine podiumpje was een belediging voor iedere zelfs beginnende artiest. En dan het geluid: de presentatrice en presentator van het geheel waren totaal niet te verstaan, maar dat maakte dan ook niet echt uit, want het geluid was nog slechter dan in de Amsterdam ArenA, totaal niet te verstaan. We kunnen er dan ook geen verslag van maken, aangezien we daarbij ook bezig waren om op de tribune de kapotte stoeltjes te omzeilen.
Toppunt van de dag was de Indiaase acteur en musicalster Shahrukh Khan, die speciaal naar Nederland was gekomen voor Incredible India. Hoewel de voorste drie rijen rond het podium Khan beschouwden als halfgod bleef de twee uur durende show van zang en dans, waar Shahrukh zo om bekend staat, uit. Khan beantwoordde vragen uit het publiek en aanvaarde de twintig ‘I love you!’s per minuut. Toen dat eentonig begon te worden schakelde de organisatie snel over naar een on-stage meet en greet, die zo ongecontroleerd was dat kleine kinderen ondersteboven werden gelopen. Het beveiligingsbedrijf had dan ook de handen vol aan de gekte van zo’n honderd man en kreeg deze door gebrek aan ervaring met mensenmassa’s dan ook niet onder de knie. Die meet en greet was sowieso ook vreemd, want bij de entree werden briefjes uitgedeeld waar je je naam kon invullen voor een meet en greet te winnen. Om nog maar niet te spreken van de VIP-arrangementen met meet en greet, die duur verkocht werden. Niet echt georganiseerd dus, en de meet en greet werd dan ook snel afgebroken om verdere chaos te voorkomen. Geen show, geen dans, geen zang, en dat was toch waar de meeste mensen voor kwamen.
Weinig keuze, duur eten en drinken, een bazaar die een belediging was voor de bezoeker, slecht geluid, een sfeer die zelfs op Hawaïi nog meer Indiaas was, we kunnen doorgaan, en het gehele geluid dat we van alle mede-bezoekers gedurende de dag hoorden was precies hetzelfde. Wat we verder hoorden was dat de organisator van het festival de horeca-uitbater van het Silverdome was. We snapten meteen waarom de organisatie zo slecht was, want organiseren is toch tien keer anders dan horeca. Persoonlijk kennen we de goede man niet, maar kunnen wel vermelden dat de man als organisator een belediging was voor het publiek en artiesten. Om het woord oplichter nog maar net aan het eind in de mond te nemen…
Dag twee, de zondag zou niet veel anders zijn, ware het niet dat de grote act van de dag, Kumar Sanu, zich op het laatste moment heeft teruggetrokken. Zou hij de organisatie inmiddels ook al zat zijn? Wij weten het niet, maar hadden na het zien veranderen van het programma op de website (inclusief achteraf veranderen van het programma van zaterdag) al totaal geen zin om voor de tweede maal richting Zoetermeer af te reizen. Éénmaal opgelicht in een weekend is genoeg. Was er dan helemaal niets positiefs te melden? Jawel, het logo is fantastisch, en de terugreis naar huis was gezellig. Misschien dat mijn Hindoestaanse bloed niet Hindoestaans genoeg was voor de organisatie…