Do you remember ….. Kayak

Ton Scherpenzeel en Pim Koopman besluiten in 1968 om de band Balderdash op te richten. De twee kennen elkaar van toen ze samen op het Hilversumse Muziek Lyceum zaten. Eén jaar later besluiten ze om hun bandnaam te veranderen in High Tide Formation. De bandleden waren toen Ron van der Werff (gitaar), Chiel van Praag (basgitaar), Ton Scherpenzeel (keyboards) and Pim Koopman (drums). In 1970 brengen ze de single ‘Fluffy/White walls’ uit, maar door gebrek aan succes valt de band al snel uit elkaar. Twee jaar later vormen Scherpenzeel en Koopman samen met Max Werner (zang), Johan Slager (gitaar) en Jean Michel Marion (basgitaar). Ze noemen zichzelf Kayak. Hun muziekstijl bestaat uit symphonische rock geinspireerd door Jon Anderson’s Yes. Dat zelfde jaar nog verlaar Marion de groep en vinden ze via een advertentie Cees van Leeuwen welke hem vervangt. Talentenjagers van EMI-Bovema zijn zó onder de indruk van Kayak dat ze hun een platencontract aanbieden. In 1973 komt hun debuut single uit getiteld ‘Lyrics’, welke opgevolgd word door hun eerste album ‘See See The Sun. De tweede single van dat album, ‘Mammoth’ word een hit.

1974 is het jaar dat hun tweede album uitkomt, en de populariteit van de band is groeiende. De Yes invloeden zijn steeds minder aanwezig in hun muziek en ze ontwikkelen een eigen geluid. een jaar later besluit Cees van Leeuwen omdat hij het te druk heeft met zijn opleiding en het niet meer kan combineren met het drukke tourschema er mee te stoppen, hij wordt vervangen door Bert Veldkamp. (van Leeuwen word in 2002 Minister van Cultuur en Media). Aan het eind van het jaar brengt Kayak het album ‘Royal Bed Bouncer’ uit welke zeer goed ontvangen word door de pers. Ze verwachten dat de band de wereld gaat veroveren. Helaas word er niet aan de hoge verwachtingen voldaan en krijgt manager Frits Hirschland het aan de stok met platenmaatschappij EMI. De band verlaat EMI en tekent vervolgens een contract bij het Vertigo label. Bij dit fameuze label komt het album ‘The Last Encore’ uit. Dit blijkt voor zover hun beste album te zijn. Ondanks dit succes verlaat Pim Koopman de band om producer te worden bij EMI. Hij word vervangen door Charles Schouten. Ook Bert Veldkamp stopt er mee en word opgevolgd door Theo de Jong. De band vervolgt hun tournee met Jan Akkerman (ex-Brainbox, ex-Focus) en Kaz Lux (ex-Brainbox) in Engeland, maar is geen groot succes.

De opvolger van het album ‘The Last Encore’, getiteld ‘Starlight Dancer’ zorgde ervoor dat de fans zich in twee kampen verdeelden. Het album is veel commerciëler dan de vorige albums van Kayak. De verkoopcijfers zijn daarentegen hoger dan dat ze ooit geweest zijn. De single ‘I Want You To Be Mine’ word zelfs een bescheiden hitje in de USA. Wederom word de line-up aangepast, Max Werner gaat drummen in plaats van Schouten; Peter Scherpenzeel (broer van Ton) wisselt van plaats met bassist Theo de Jong. Voor de zang word Edward Reekers binnengehaald. Ook word er een koor (de Kayettes), bestaande uit Irene Linders (de vrouw van Ton) en Kathreen Lapthorn aan de band toegevoegd. !n 1979 komt ‘Phantom Of The Night’ uit, wat bedoeld was om de Amerikaanse markt te gaan veroveren. het geluid van de band is nauwelijks nog ‘Symphonische Rock’ te noemen, het is nu meer ‘Adult Oriented Rock’ geworden, maar het word wel hun best verkochte album. ‘Ruthless Queen’ word een enorme hit en het Amerikaanse blad Record World noemt Kayak de meest veelbelovende band van 1979.

In 1980 word het album ‘Periscope Life’ uitgebracht. Helaas word het een teleurstelling. Slappe songs en het lijkt té veel op de vorige albums. Een jaar later komt het conceptalbum ‘Merlin’ uit, genoemd naat de tovenaar uit de tijd van de ridders van de ronde tafel en King Arthur. Dat zelfde jaar komt er ook nog een live album, getiteld ‘Eyewithness’ op de markt. Het was live in de studio opgenomen en bevatte maar drie nieuwe tracks. Helaas blijkt dit hun laatste album te zijn en de band gaat uit elkaar. Scherpenzeel en Slager starten een nieuwe band, Europe. Later gaat Scherpenzeel nog samenwerken met Andrew Latimer in de band Camel. In 1997 is er een reünie tijdens een tv special getiteld “Classic Albums”. Tijdens dit programma over 70’s bands praten ze over hun belangrijkste album (Royal Bed Bouncer) en spelen ze nog een keer samen. Deze aflevering is ook de band Focus van de partij. De reünie blijkt zó leuk te zijn dat ze weer gaan schrijven en demo’s op gaan nemen. Als Syb v/d Ploeg’s band De Kast ze vraagt om op te treden tijdens een ander tv programma ‘Vrienden van Amstel Live’ twijfelen ze geen seconde. Ook treden ze nog op tijdens drie nieuwjaarsconcerten in het Gelredome.

Een en ander zorgt ervoor dat ze in het jaar 2000 Kayak in nieuwe formatie voorstellen. De line-up bestaat dan uit Ton Scherpenzeel, Pim Koopman, Bert Veldkamp, Max Werner en Rob Winter (gitaar). Dat zelfde jaar komt hun nieuwe album ‘Close To The Fire’ uit. Ook gaan ze weer optreden met als zanger de ex-zanger van Vandenberg, Bert Heerink. Helaas moet vanwege gezondheidsklachten Max Werner in de herfst van 2000 de band verlaten. Er word een extra zanger/gitarist, te weten Rob Vunderink aan de band toegevoegd. Het jaar daarop komt er een double-live album getiteld ‘Chance For A Livetime’ uit. Het zelfde jaar komt ook ‘Nightvision’ op de markt. In 2002 besluit Rob Winter de band te verlaten vanwege zijn drukke werkzaamheden in de Marco Borsato band. Hij word vervangen door Joost Vergoossen wie recentelijk nog in de band van Ilse de Lange speelde. Met deze nieuwe line-up brengen ze in 2003 het album ‘Merlin – Bard of the unseen’ uit. Op dit album staat een nieuwe versie van de rock opera ‘Merlin’. De orginele versie verscheen op het gelijknamige album in 1981, dat zelfde jaar speelde Ton Scherpenzeel nog mee bij Camel tijdens het Europese deel van hun afscheidstournee.

2004 is het jaar dat Kayak gaat werken aan een nieuwe cd. Het word weer een rock-opera, deze keer is het onderwerp ‘Nostradamus’ (Nostradamus – The fate of men). Als het album begin 2005 klaar is gaan ze weer op tournee door Nederland. Als de dubbel-cd in april dat jaar eindelijk klaar is blijkt dat bassist Bart Veldkamp de band heeft verlaten. Op het album word het bass gedeelte gespeeld door Ton Scherpenzeel. Tijdens de tournee neemt Jan van Olffen het bas gedeelte voor zijn rekening. Het jaar daarop verlaat zanger Bert Heerink de band, Edward Reekers word dan weer de leadzanger. In 2007 releasen ze een akoestisch live album uit en maken een start met een heus nieuw album. Op 23 november 2009 bereikt de wereld het schokkende nieuws dat Pim Koopman op 56-jarige leeftijd aan een hartaanval is overleden. De nog geplande concerten van hun ‘Letters From Utopia’ tour worden afgelast. In november vorig jaar werd er in Paradiso nog een ‘Tribute To Pim Koopman’ concert gegeven. Voor deze gelegenheid was Kayak uitgebreid met Hans Eijkenaar op de drums en Hans Voerman op keyboards. Diverse artiesten, producers, songwriters eren hun vriend en collega. Voorbeelden zijn : Pussycat, Alides Hidding (Time Bandits), Caren Maywood (Maywood), Michael Robinson en José Hoebee (Luv) Op de website van Kayak is in 2010 te lezen dat Hans Eijkenaar de opvolger zal zijn van Pim Koopman en dat de band zal blijven bestaan.

{slide=Kayak – Ruthless Queen}http://www.youtube.com/watch?v=fKXKF4aChpI&feature=related{/slide}

{slide=Kayak – Nobody Wins}http://www.youtube.com/watch?v=XTcTxsxFKAU{/slide}

{slide=Kayak – Starlight Dancer}http://www.youtube.com/watch?v=nQVrduimbh4{/slide}

{slide=Kayak – Chance For A Lifetime}http://www.youtube.com/watch?v=HTKzBvR3tIY{/slide}

{slide=Kayak – Ruthless Queen (Live in Barendrecht 2009)}http://www.youtube.com/watch?v=BAVXR327ixI&feature=related{/slide}