Stefani Joanne Angelina Germanotta, of voor de mensen die niet onder een steen hebben geleefd… Lady Gaga dus. De OV reizigers onder ons hebben ook vast de editie van Metro waarin zij voor een dag hoofdredacteur was, aan de zijde van een fan niet gemist. 18 mei kwam haar nieuwste wapenfeit (een aantal dagen te vroeg) uit voor Spotify Premium Users, en vandaag lees je bij ons wat wij er van vinden.
Waar ik normaal een flink verhaal zou voeren, behoeft deze diva eigenlijk weinig introductie. Met de singles ‘Just Dance’, ‘Poker Face’, ‘Bad Romance’ e.a. van het album ‘The Fame’ (en vervolgens uitgebreid tot The Fame Monster) veroverde zij in rap tempo de volledige popwereld.
Op het eerste gezicht doet het album vrij raar aan; het is niet wat je zou verwachten bij een titel als deze. Het doet eerder aan als een slecht Photoshop projectje dan als de kunst die we van haar zouden verwachten. Uiteraard mag dit niets afdoen aan de kwaliteit van de muziek, dus ik begin maar gewoon met luisteren, een flinke klus gezien het album maar liefst 14 nummers telt voor een totaal van 61:08 minuten.
Even lijkt het album rustig te beginnen maar na een aantal seconden zet al gauw de catchy clubmuziek in waarmee de naar de Queen hit vernoemde artieste beroemd mee is geworden. Dit nummer ‘Marry the Night’ klinkt bovendien alsof het prima geremixt kan worden en ook de single status zou niet misstaan. Dit wordt vervolgd door het inmiddels alom bekende ‘Born This Way’, dat behalve om de dansbaarheid ook beroemd is geworden vanwege de consternatie die werd opgeroepen door de teksten. Hierin wordt vooral, wat de titel al doet vermoeden, gezongen over dat het niet uitmaakt wie je bent of waar je van houdt. Hierdoor werd het vooral door homoseksuelen al gauw opgepikt als anthem, wat enorm bijdroeg aan de populariteit.
In ‘Government Hooker’ wordt even geflirt met de 80s electro scene waarna met ‘Judas’ de Eurodance trend weer wordt doorgezet. Het laatstgenoemde nummer is inmiddels ook al als single gereleased, nadat het op Twitter werd aangekondigd. In het nummer ‘Americano’ ontdek je al gauw veel Mexicaans aandoenende invloeden, een deel wordt dan ook in het Spaans gezongen. Hierna valt ze na de ballad intro van ‘Hair’ al gauw weer terug in de succesformule die tijdens ‘Scheisse’ wordt afgewisseld met een stukje zang in het Duits en een op dubstep-lijkende beat.
Waar de intro van ‘Bloody Mary’ al doet denken aan het vroegere werk, wordt dit versterkt door de lyric ‘I won’t cry for you’, waarschijnlijk verwijzend aan het titelnummer van de musical ‘Evita’ waaraan Madonna bijdroeg. Ook blijkt wederom dat ze er niets op tegen heeft om haar eigen naam te noemen in haar lyrics, op de achtergrond is deze evenals in andere nummers regelmatig te horen. In ‘Bad Kids’ hoor ik vervolgens de gitaar die in de moderne popmuziek toch sporadisch aanwezig is, ook verklaart ze een ‘bad kid, like my mom and dad made me’ te zijn wat toch wel lijnrecht op de titeltrack staat.
‘Twitter Twitter’ weergalmt bijna als subliminal message (wat gezien haar ruim 10 miljoen ‘monsters’ daar overbodig lijkt) in het eropvolgende ‘Highway to Love’ dat doordrenkt is met keyboard sound. Zelfs het inmiddels 11de nummer ‘Heavy Metal Lover’ is nog steeds catchy, al is het erg jammer dat de auto-tune hiervoor wordt aangesproken, dat heeft deze dame niet nodig want ze kan wel degelijk zingen. De jaren 80 worden niet alleen vanwege de synthesizers aangesproken blijkt uit ‘Electric Chapel’, waarbij ik door de intro toch de mannen van ‘Kiss’ spontaan voor me zag verschijnen en ook een nette solo ontbreekt niet. Met ‘Yoü & I’ hebben we dan de eerste rustige track waarbij ik toch een zomergevoel krijg en met de kortgeleden uitgebrachte single ‘Edge of Glory’ hebben we dan de hekkesluiter van ongetwijfeld nog een bestseller.
Al met al ben ik van mening dat ze weer prima werk heeft afgeleverd, alles is radio friendly, dansbaar en remixbaar zoals van haar werd verwacht. Wel mag worden gezegd dat de originaliteit er een stuk minder vanaf straalt en de bewering “this will be the greatest album of the decade” van de zangeres zelf lijkt enigszins misplaatst.
Conclusie: deze dame weet wat de wereld wil en levert het ook wederom, maar een verrassing zoals het vorige album is het niet meer. We zullen wel zien of de popwereld het eens gaat zijn met haar enorm bescheiden uitspraak over de grootsheid van dit album. (7/10) (Interscope)
{slide=Lady Gaga – Born This Way}http://www.youtube.com/watch?v=wV1FrqwZyKw{/slide}
{slide=Lady Gaga – Judas}http://www.youtube.com/watch?v=wagn8Wrmzuc{/slide}