Het inmiddels zevende album van de Deense Tina Dico is een moeilijke om zomaar in een hokje te plaatsen. Gedeeltelijk is het album een verzamelalbum, gedeeltelijk een akoestische cd, maar ook nieuwe nummers zijn geperst op het bont gekleurde album van de zangeres. Gelukkig heeft ze er dan maar een dubbelaar van gemaakt.
‘Welcome Back Colour’ bestaat uit twee albums: ‘Welcome Up’ en ‘Welcome Down’. ‘Welcome Up’ zijn de wat meer uptempo nummers, en ‘Welcome Down’, je raadt het al, de rustigere nummers, de akoestische. Een wereld van verschil, en over het hele album heen staan Tina’s beste nummers en verdeeld over de twee, enkele nieuwe. Titeltrack ‘Welcome Back Colour’ is in Denemarken al een grote hit geweest. Stond rond kerst op één, en bracht Dico nogmaals naar de plek waar zij inmiddels al gewend is om te staan. Vrijwel ieder album is een topper en zo ook zal het met deze dubbelaar vergaan.
De singer-songwriterachtige songs van ex-Zero7-zangeres Tina Dico zijn meeslepend en nemen je mee in een reis door haar carrière. Een stukje uitleg over de nummers, zoals dat hoort en het melancholische in Tina’s timbre geeft je al snel het gevoel al jaren vertrouwd te zijn met haar muziek. Toch is ze in Nederland helaas nog te onbekend.
Persoonlijk trekt CD2 mij meer dan CD1. De akoestische nummers, en dan vooral ‘Copenhagen’, ‘Room with a view’ en ‘Home’ (uit haar tijd met Zero 7) doen me terugdenken aan de tijd dat ik studeerde, op een achterkamertje, in het open raam zittend, drankje erbij, een goed boek en in de avondschemering de ‘Live in Central Park’-cd van Simon and Garfunkel op de achtergrond. Misschien omdat de samenzang met Teitur (‘Let’s go dancing’) in een zelfde harmonie gebeurd. (8/10) (Finest Gramophone)