Pas met zijn derde album brak [[Jamie Cullum]] door bij het grote publiek maar was daarna dan ook niet meer weg te denken uit zowel de pop al de Jazz scene en als Jamie dan een concert geeft in de [[Heineken Music Hall]] kunnen we dat natuurlijk niet missen. Niet iedereen was het daar over eens want het concert was niet uitverkocht. Niet uitverkocht? Vol verbazing liepen we de HMH binnen waar een groep echte fans toch wel een aantal rijen voor het podium in beslag namen, maar erg druk was het niet.
Om kwart voor acht komt [[Lauren Pritchard]], het voorprogramma, met haar band op, verlegen zwaait ze naar het publiek en kruipt achter haar keyboard. Na het eerste nummer gespeeld te hebben en het publiek haar een applaus heeft gegeven bukt ze zich naar de mensen op de voorste rij en vraagt “What’s ‘thank you’ in Dutch?” en vanaf dat moment wordt elk liedje afgesloten met “Dankjewel!” Lauren kan goed zingen, dat mag duidelijk zijn, maar er mist iets, ze krijgt het publiek niet helemaal mee. Tot ze het nummer ‘I hope it’’ You’ zingt; dit is het nummer waar we op hebben zitten wachten en het vertrouwen van het publiek in Lauren stijgt. Toch, als ze klaar is met spelen en af gaat hebben we toch het gevoel dat we naar iets veel beters gaan luisteren zodra het podium is omgebouwd.
Na een afbouw, een opbouw en de binnenkomst van toch nog meer publiek, is het om half negen tijd voor de man van de avond: Jamie Cullum. De zaal wordt donker en na een muzikaal intro komt de band en daarna Jamie zelf oplopen. Met een luid gegil wordt hij verwelkomt in ons midden. Jamie begint met spelen, ‘I’m all over it’ van zijn laatste cd [[The Pursuit]], en eenmaal herkend is het publiek niet meer te stoppen en er wordt uitgebreid mee gezongen. Als het nummer is afgelopen spreekt Jamie het publiek aan “Hoe gaat het Amsterdam?” Nou Jamie, het gaat perfect! Wat een swingend, blij en heerlijk concert is dit concert van Jamie Cullum, nummer na nummer speelt Jamie moeiteloos weg, en hoewel de tour die hij nu doet ‘The Pursuit tour’ heet, heeft Jamie ook tijd om het publiek wat oudere nummers te laten horen. Hij speelt voor ons zelfs het nummer wat hij eigenlijk niet meer mag spelen omdat hij nu, naar eigen zeggen, toch echt te oud is, ‘Twentysomething’. Het maakt het publiek helemaal niet uit dat Jamie geen twintiger meer is, luidkeels wordt het nummer mee gezongen.
Dan heeft Jamie nog een verrassing voor ons: [[Jaap]], winnaar van [[X-Factor]] betreedt het podium en samen zingen de twee sterren een nummer. Jamie heeft Jaap leren kennen tijdens zijn optreden bij het welbekende tv-programma en was onder de indruk van zowel zijn laid back houding als zijn stemgeluid. Dat Jamie een ras artiest is valt niet meer over te twijfelen, hij zingt, danst, speelt over het hele podium, speelt covers van zowel [[Rihanna]] als [[N*E*R*D*]], en komt hij even handen te kort om alle toetsen van de piano te raken, het maakt niet uit, dan maar met een voet er op. Ook neemt hij rustig de tijd om cadeaus van fans aan te nemen en vertelt hij verhalen over zijn tours over de wereld en alle interviews die hij heeft moeten doen. Zo vertelt hij ons dat hem vaak wordt gevraagd of hij zich meer een Popster of meer een Jazzster voelt, waarop een van zijn bandleden hem toen vertelde “You can tell you’re not a popstar, ‘cause you always forget to play your new single.” En daarom 
was dat een goed moment om maar zijn nieuwe single, ‘Wheels’ te spelen, en daar ging hij weer, helemaal los op de piano, en het publiek kreeg er maar geen genoeg van. Helaas kwam toen het einde in zicht, maar Jamie wil door: “This is where we were supposed to go off, and you clap, and we come back, but we just fucking wanna play”, en dus gaan ze gewoon door. Jamie wenkt zijn bandleden het podium op en nog een nummer (Mixtape) wordt gespeeld. Terwijl de band af gaat zingt de hele zaal uitbundig door, net zo lang tot Jamie toch weer op het podium staat. Jamie geniet duidelijk van zijn fans, er worden ons vele kushandjes toegeworpen. Menig maal schiet hij in de lach, maar toch weet hij nog een nummer voor ons te zingen. Dan lijkt het echt afgelopen maar ook deze keer wil Jamie eigenlijk niet weg, hij steekt zijn vinger de lucht in en fluistert “One more?” Natuurlijk willen we er nog een horen! We willen er nog wel 80 horen. Maar helaas, na dan toch nog een extra nummer is het voorbij. Wel herinnert Jamie ons nog voor hij af gaat: “We will always remember this. Thank you!”
Foto’s (c) 2010 Eric van Nieuwland