Uit de ‘stal’ van Nuclear War Now! Productions presenteer ik thans de band Ares Kingdom, met hun nieuwe cd Incendiary. Het is toch wat. Op hun eigen website lees ik (ik moet toch wat) dat hun eerste demo alweer stamt uit 1997. Drie tracks, waarvan er eentje op hun website gratis en voor niets te downloaden is. Wacht! Dat ga ik eens even doen. Kan ik daar ook iets over zeggen, voor wie het wil weten. Moment.
Okay. Sinds de track Solis Lacus, uit 1997 aldus, is Ares Kingdom er wat betreft de zang enorm op vooruit gegaan. Zoveel is zeker. Nu dus terug naar Incendiary.
Als recensieschrijver komt men vaak voor keuzes te staan die het recenseren niet eenvoudig maken. Overal moet ik rekening mee houden. Techniek, composities, sfeer, en vooral mijn eigen mening (die ik niet soms moet herzien, omdat mijn mening niet de enige is). Aldus probeer ik een en ander zoveel mogelijk in het midden te houden. Helaas ontkom ik er nu niet aan om de plaat Incendiary een beetje rommelig te vinden. Het is geen onaangename muziek en ook de mix zit prima in elkaar. Meer dan prima, mag ik wel zeggen. Helder en goed geproportioneerd. De composities (en ja, ik heb ze alle 9 helemaal afgeluisterd) zitten ook prima in elkaar. Tempowisselingen daar waar verwacht, solo’s op de juiste plek en een meer dan kundige drummer. De vocals zijn smerig. Té smerig?
Toch kan de muziek van Ares Kingdom me niet grijpen. Ondanks de muzikale kwaliteiten van de bandleden, geeft Incendiary mij het onbehaaglijke gevoel dat er iets niet klopt. En ja, nu zou ik als recensent natuurlijk de vinger op de zere plek moeten leggen. Dát bedoel ik nu. Dat valt nog niet altijd mee. Doch in het geval van deze cd, valt de bijl redelijk eenvoudig.
Incendiary is, ondanks de power, rommelig en erg druk. Er gebeurt teveel. Dat zou een compliment kunnen zijn, maar in dit geval is het dat allerminst. Wisselingen die op de meest onverwachte momenten komen… daar ben ik normaliter een enorm voorstander van, maar in dit geval complementeert het de plaat niet. De gitaarsolo’s zijn allen foutloos (prima!), maar niets bijzonders en ze voegen weinig toe aan de tracks. Het einde van track 5 (Ashen Glory) is ronduit slecht en de eerste minuut van Beasts That Perish (track 6) vat al het rommelige waar ik het over had, mooi samen.
Hoe meer ik van Ares Kingdom hoor, hoe slechter ik het vind. Ik ga deze cd dan ook een 6- geven. Net geen onvoldoende, maar daar is alles dan ook mee gezegd. Het is technisch gezien geen slechte plaat, maar er is niets bijzonders te bespeuren. Daarbij wordt de stem na 5 nummers (ik luister nu zelfs voor de tweede keer, om geen flaters te slaan) een beetje vervelend.
Ophouden nu! Een 6-, daar moet Ares Kingdom het mee doen. (6-/10)