Vanavond zien we DeWolff in P60, met support van The La La Lies, op de vooravond van het optreden van beide bands op het Eurosonic Noorderslag festival in Groningen.
The La La Lies
The La La Lies is een vierkoppige rockband uit Alkmaar bestaand uit Sander Den Das (zang), Louis Inghels (gitaar), Chris Dekker (basgitaar) en Jur Bruin (drums). De naam is geïnspireerd door het nummer “La-La-La Lies” een nummer van het album “My Generation” van favoriete band The Who. Opgericht in 2008 hebben ze de eerste jaren vooral besteed aan optreden en aan schrijven. Ze kregen flink wat aandacht van 3FM via Eric Corton en hebben een “moment of fame” gehad toen ze werden uitgenodigd voor een TV-optreden in DWDD. In 2011 zijn ze begonnen aan de opnames van hun debuutalbum “Pretty Tales & Promises” dat in september 2012 is uitgebracht. Vorige week was de band nog te gast bij 3FM Freaknacht/NachteGiel om hun in november 2012 uitgebrachte single “Poor Man’s Son” ten gehore te brengen.
Ze beginnen mooi op tijd voor een nog half volle zaal en trappen af met “One Track Mind”. Het tempo zit er meteen mooi in en ze hebben binnen de kortste keren het publiek enthousiast voor hun strak gespeelde, 70’s aandoende rock. Strakke, recht toe recht aan rock die hier en daar richting punk gaat. Meteen na de opening volgen hun beide singles “Memory Lane” en “Poor Man’s Son”. Al met al passeren in het half uur dat The La La Lies is toebemeten 9 songs de revue, waarvan 5 van hun album. Daarnaast o.a. het nieuwe “Oh Lord” en hun cover van “Shaking Street” van MC5. De set wordt afgesloten met “Lies”.
DeWolff
Eigenzinnig, rauw, getalenteerd, origineel, energiek, jong (vooral jong) er zijn veel kwalificaties van toepassing op DeWolff. Het is snel gegaan sinds Pablo van de Poel (gitaar / zang), Robin Piso (hammondorgel / zang) en Luka van de Poel (drums) uit Geleen, tieners nog, de band in 2007 oprichtten. De heren spelen bluesrock in de traditie van idolen uit de 60s/70s als Led Zeppelin, The Doors, Deep Purple en Jimi Hendrix en doen dat met ongeevenaard enthousiasme. Ze hebben het complete clubcircuit in Nederland al gehad, hebben op de grotere festivals in en buiten Nederland (Pinkpop, Lowlands, Bospop, Zwarte Cross, Sziget, Zappanale) gestaan en worden ook buiten Nederland bijzonder goed ontvangen. Na een eerste EP in 2008 en vervolgens 2 albums hebben ze in 2012 alweer hun derde album uitgebracht (titel: DeWolff IV). De single “Don’t You Go Up The Sky”, getrokken van album “Orchards/Lupines” uit 2009 en oorspronkelijk uitgebracht in 2010 is onlangs, in 2012, ook uitgebracht in Australië en Nieuw Zeeland. In februari wat gigs in Duitsland en dan in maart door naar Australie voor shows in Sydney, Melbourne en Adelaide. Dan in april weer volgeboekt met optredens in het Nederlandse clubcircuit. “On a roll” is de uitdrukking geloof ik…
Ze zetten in met “Evil And The Midnight Sun” van hun 3e CD “Orchards/Lupine” en vervolgen de show met een mooie mix van nummers van al hun 4 CDs. “The Only Thornless Rose” en “Yellow Rat Magic Blues” zijn inmiddels vast onderdeel van de setlist geworden en na “Voodoo Mademoiselle” en “Pick Your Bones Out of the Water” is het tijd voor wat Pablo zelf aankondigt als “het psychedelische deel van de show” met “Silver Lovemachine” en “Birth Of The Ninth Sun” van album “Strange Fruits and Undiscovered Plants”. Een deel van het publiek lijkt meer gekomen voor het stevigere werk en gebruikt dat intermezzo om even bij te kletsen. Maar bij “Crumbling Heart” is iedereen weer bij de les en dat blijft verder zo tot en met afsluiter “The Pistol”. Tijdens de toegift, de heerlijk boogie “Gold and Seaweed”, is aan Pablo de eer om de Jack Daniels gitaar die vanavond verloot is aan de gelukkig winnaar uit te reiken en die ook nog een paar akkoorden te laten meespelen. Waarna Pablo het toch maar weer zelf overneemt en de band 2 uur durende show spetterend afmaakt in de bezetting waarin ze hem ook waren begonnen.
